حلال نفتی 100
حلال نفتی 100 (White Spirit 100) یک ترکیب هیدروکربنی حاصل از پالایش نفت خام است که به عنوان یک حلال آلی با قدرت حلکنندگی بالا در صنایع مختلف کاربرد دارد. این ماده بیرنگ، شفاف و دارای بوی مشخص هیدروکربنی بوده و به دلیل نقطه جوش و فراریت مناسب، در رنگسازی، لاک، تینر و فرمولاسیونهای صنعتی بهطور گسترده استفاده میشود.
ساختار شیمیایی حلال نفتی 100
حلال نفتی 100 شامل هیدروکربنهای آلیفاتیک و آروماتیک با تعداد اتم کربن متوسط بین 7 تا 12 است. ساختار مولکولی آن فاقد پیوندهای قطبی بوده و به همین دلیل خاصیت غیرقطبی دارد، که این ویژگی سبب افزایش قدرت حلکنندگی آن برای رزینها، روغنها و پلیمرهای غیرقطبی میشود.
ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی حلال نفتی 100
-
فرمول کلی: مخلوط هیدروکربنهای C₇–C₁₂
-
ظاهر: مایع شفاف و بیرنگ
-
چگالی (در 20°C): حدود 0.77–0.79 g/cm³
-
نقطه جوش: 160–200°C
-
نقطه اشتعال: حدود 40°C
-
حلالیت در آب: نامحلول
-
ویسکوزیته: پایین، جریانپذیری بالا
-
بوی مشخص: هیدروکربنی ملایم تا متوسط
کاربردهای حلال نفتی 100
-
صنعت رنگ و رزین: استفاده به عنوان رقیقکننده و حلکننده رنگهای روغنی و آلکیدی
-
صنایع شیمیایی: حلال در تولید چسبها، لاکها و تینرها
-
پاککننده صنعتی: حذف چربی و آلودگیهای سطحی از فلزات و قطعات صنعتی
-
فرمولاسیونهای پوششی: بهبود قابلیت اعمال و یکنواختی پوششها
-
تجهیزات چاپ و نقاشی صنعتی
معایب حلال نفتی 100
-
انتشار بخارات فرار و ایجاد آلودگی هوا در صورت تهویه نامناسب
-
قابلیت اشتعال بالا که نیازمند شرایط ذخیرهسازی ایمن است
-
اثرات تحریککننده بر سیستم تنفسی و پوست در تماس مستقیم
-
غیرقابل استفاده برای مواد حساس به هیدروکربنهای آروماتیک
مزایای حلال نفتی 100
-
قدرت حلکنندگی بالا برای طیف وسیعی از ترکیبات آلی
-
نقطه جوش مناسب برای استفاده در فرمولاسیونهای صنعتی
-
قیمت اقتصادی نسبت به حلالهای آلی مشابه
-
پایداری شیمیایی مناسب و عدم واکنش با بسیاری از ترکیبات صنعتی
ایمنی و نگهداری حلال نفتی 100
-
شرایط نگهداری: در ظروف فلزی یا پلاستیکی مقاوم، به دور از منابع حرارت و شعله
-
تهویه: استفاده در محیطهای با تهویه کافی برای جلوگیری از تجمع بخارات
-
تجهیزات ایمنی فردی: استفاده از دستکش مقاوم، عینک ایمنی و ماسک فیلتردار
-
حمل و جابجایی: رعایت مقررات حمل مواد قابل اشتعال (UN Number 1300)
-
اقدامات اضطراری: در صورت تماس با پوست، شستوشوی فوری با آب و صابون؛ در صورت استنشاق زیاد، انتقال فرد به هوای آزاد
حلال نفتی 50
حلال نفتی 50 یکی از مهمترین و پرکاربردترین حلالهای صنعتی است که در صنایع مختلف به دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی ویژه خود استفاده میشود. این ماده از هیدروکربنهای سبک نفتی تشکیل شده و بهعنوان حلالی با نقطه جوش متوسط شناخته میشود. حلال نفتی 50 در فرایندهای رنگسازی، صنایع شیمیایی، تمیزکاری و تولید چسب کاربرد گسترده دارد و به دلیل پاککنندگی قوی و تبخیر مناسب، محبوبیت بالایی در بازار مواد اولیه صنعتی دارد.
ساختار شیمیایی حلال نفتی 50
حلال نفتی 50 ترکیبی از هیدروکربنهای آلیفاتیک و آروماتیک با زنجیرههای کربنی متوسط است. این حلال عمدتاً شامل پارافینها، نافتنها و مقادیری از آروماتیکها میباشد. فرمول شیمیایی مشخص و یکتایی ندارد زیرا ترکیبی از چندین هیدروکربن مختلف است اما به طور کلی میتوان آن را به عنوان مخلوطی از هیدروکربنهای C7 تا C12 توصیف کرد. ساختار مولکولی این حلال باعث میشود که خاصیت انحلالپذیری قوی در مواد چربی، رزینها و رنگها داشته باشد و در عین حال از تبخیر مناسبی برخوردار باشد.
ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی
-
ظاهر: مایع بیرنگ و شفاف
-
بو: بوی ملایم نفتی، نه چندان زننده
-
نقطه جوش: حدود 140 تا 220 درجه سانتیگراد (بسته به ترکیب دقیق)
-
چگالی: تقریباً 0.75 تا 0.80 گرم بر سانتیمتر مکعب
-
حلالیت: نامحلول در آب، حلال قوی برای چربیها، رزینها، و بسیاری از مواد آلی
-
نقطه اشتعال: حدود 40 تا 60 درجه سانتیگراد
-
پایداری شیمیایی: مقاوم در برابر واکنشهای شیمیایی در شرایط معمولی، اما قابل اشتعال و باید با احتیاط نگهداری شود.
کاربردهای حلال نفتی 50
حلال نفتی 50 به دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی خاص خود در صنایع مختلف کاربرد دارد:
-
صنایع رنگ و رزین: به عنوان حلال برای رقیقسازی رنگها، لاکها و رزینها
-
تمیزکاری صنعتی: در پاککردن قطعات صنعتی و حذف چربی و روغنها
-
تولید چسب: به عنوان جزء تشکیلدهنده در فرمولاسیون چسبهای صنعتی
-
صنایع چاپ: در فرآیندهای چاپ و رقیقسازی مرکبها
-
تولید مواد شیمیایی: به عنوان حلال واکنشها در صنایع شیمیایی و دارویی
-
صنایع خودرو: در تمیزکاری قطعات و روغنزدایی
-
صنایع نساجی: در رقیقسازی و پاکسازی رنگها
معایب حلال نفتی 50
-
قابلیت اشتعال بالا: یکی از معایب مهم این ماده، خطر آتشسوزی و انفجار در شرایط نامناسب نگهداری است.
-
آسیب به سلامت: تماس طولانیمدت یا استنشاق بخارات آن ممکن است موجب تحریک سیستم تنفسی، سردرد و حالت تهوع شود.
-
آلودگی محیط زیست: در صورت رهاسازی غیر اصولی میتواند به آلودگی خاک و منابع آبی منجر شود.
مزایای حلال نفتی 50
-
قدرت حلالیت بالا: قادر به حل انواع چربیها، رزینها و رنگها به خوبی است.
-
تبخیر کنترلشده: نسبت به حلالهای سبکتر تبخیر آهستهتری دارد که کاربری را آسانتر میکند.
-
قیمت مناسب: به نسبت حلالهای مشابه اقتصادیتر است.
-
سازگاری با تجهیزات: کمتر باعث خوردگی و آسیب به ابزارهای صنعتی میشود.
-
قابلیت استفاده در طیف وسیع: به خاطر ترکیب چندگانهاش، در صنایع مختلف بسیار کاربردی است.
ایمنی و نگهداری حلال نفتی 50
برای استفاده ایمن از حلال نفتی 50 توجه به نکات زیر ضروری است:
-
نگهداری در محل خشک و خنک: دور از منابع حرارت و شعله باز باید نگهداری شود.
-
تهویه مناسب: محیط کار باید به خوبی تهویه شده تا از تجمع بخارات جلوگیری شود.
-
استفاده از تجهیزات حفاظتی: نظیر دستکش، عینک ایمنی و ماسک مخصوص برای جلوگیری از تماس مستقیم و استنشاق.
-
دور از مواد اکسیدکننده: باید از تماس با مواد اکسیدکننده قوی پرهیز کرد تا خطر واکنشهای ناخواسته کاهش یابد.
-
حمل و نقل اصولی: استفاده از ظروف استاندارد و مقاوم در برابر نشت و تبخیر.
دی اتانول آمین
دیاتانولآمین (DEA) یک ترکیب آلی با فرمول شیمیایی C₄H₁₁NO₂ است که دارای دو گروه هیدروکسیل (-OH) و یک گروه آمین ثانویه (-NH-) میباشد. این ترکیب در دسته آمینهای ثانویه و الکلهای دو عاملی (دیالکانولها) طبقهبندی میشود.
ساختار دیاتانولآمین: HO–CH₂–CH₂–NH–CH₂–CH₂–OH
ساختار مولکولی DEA به آن امکان میدهد تا بهعنوان یک باز ضعیف، عامل امولسیونکننده، پایدارکننده pH، و کمپلکسکننده یونهای فلزی استفاده شود.
ویژگیهای دیاتانولآمین
- ظاهر: مایع بیرنگ تا زرد کمرنگ، ویسکوز
- بو: بوی آمینی ملایم
- وزن مولکولی: 105.14 g/mol
- نقطه جوش: 269°C در فشار اتمسفر
- دانسیته (چگالی): 1.097 g/cm³ در 20–25°C
- انحلالپذیری: کاملاً محلول در آب، اتانول، گلیسرول، اما در هیدروکربنها نامحلول است
- pH محلول آبی 1%: حدود 10–11.5
کاربردهای دیاتانولآمین
- صنایع شوینده و آرایشی
- پایه فعال در تولید شامپو، صابون مایع، کرم و لوسیون
- عامل تنظیمکننده pH و امولسیونکننده پایدار
- صنعت نفت و گاز
- جذب گازهای اسیدی مانند CO₂ و H₂S در واحدهای گاز شیرینکنی (Gas Treating)
- بازدارنده خوردگی در خطوط لوله
- صنایع کشاورزی
- عامل کمپلکسکننده در کودهای مایع
- تثبیتکننده pH در فرمولاسیون سموم و قارچکشها
- صنایع رنگ، جوهر و رزین
- کمک امولسیونکننده در رنگهای پایه آب
- افزایش ویسکوزیته و ماندگاری رنگ
- صنایع سیمان و بتن
- بهعنوان Grinding Aid در فرایند آسیاب سیمان
- بهبود روانی و مقاومت بتن در دماهای مختلف
مزایای دی اتانول آمین
- چندکاره و اقتصادی برای صنایع مختلف
- پایداری شیمیایی بالا در محیط قلیایی
- حلالیت بالا در سیستمهای آبی
- ترکیبپذیری آسان با سورفکتانتها، روغنها و الکلها
معایب دی اتانول آمین
- تحریککننده پوست و چشم در تماس مستقیم
- امکان تشکیل نیتروزآمینهای سرطانزا در حضور نیتریتها
- احتمال حساسیتزایی در استفاده طولانیمدت (بهویژه در محصولات آرایشی بدون شستشو)
- نیاز به کنترل دقیق دوز در صنایع غذایی و دارویی
- H302: مضر در صورت بلع
- H315: تحریککننده پوست
- H319: تحریککننده شدید چشم
- H351: احتمال سرطانزایی در مواجهه طولانیمدت (براساس طبقهبندی IARC گروه 2B)
شرایط نگهداری دی اتانول آمین
- دور از نور خورشید و منابع گرما
- در ظروف دربسته با جنس مقاوم (پلیاتیلن یا فولاد ضدزنگ)
- در محیط خشک و خنک (10–30°C)
- استفاده از دستکش مقاوم، عینک ایمنی و تهویه مناسب الزامی است
دی اتیلن تری آمین
دیاتیلنتریآمین (DETA) یا 2,2′-ایمینودیاتیلآمین یک آمین سهعامله (triamine) است با فرمول شیمیایی C₄H₁₃N₃ که بهصورت مایع بیرنگ تا زرد کمرنگ با بوی قوی آمونیاکی دیده میشود. این ترکیب بهعنوان عامل پخت رزینهای اپوکسی، عامل کمپلکسکننده و جاذب گازهای اسیدی در صنایع مختلف شناخته شده و در بازار صنعتی و شیمیایی جایگاه ویژهای دارد.
ساختار شیمیایی دی اتیلن تری آمین
- فرمول مولکولی: C₄H₁₃N₃
- ساختار خطی: (NH₂–CH₂–CH₂)₂–NH
- نام IUPAC: N'-(2-aminoethyl)ethane-1,2-diamine
ویژگیهای دیاتیلنتریآمین
- ظاهر: مایع بیرنگ تا زرد روشن، بوی آمونیاکی
- جرم مولکولی: 17 g/mol
- نقطه جوش: 207–208°C
- حلالیت در آب: کاملاً محلول در آب و حلالهای قطبی
- pH محلول 1%: حدود 11.5–12 (باز نسبتاً قویتر از آنچه ذکر شد)
- نقطه اشتعال: 94–98°C (کاپ بسته)
- ویسکوزیته (25°C): 2 mPa·s
- ضریب شکست (20°C): nD = 1.474–1.476
مزایای دی اتیلن تری آمین
- واکنشپذیری بالا با رزینهای اپوکسی برای پخت سریع
- عملکرد بهعنوان لیگاند سهدندانه در شیمی هماهنگکننده
- قابلیت استفاده در جذب گازهای اسیدی (CO₂، H₂S) در صنایع نفت و گاز
- آبدوستی و قابلیت اختلاط بالا با آب و حلالهای قطبی
- قیمت مناسب و دسترسپذیر بودن در گرید صنعتی
معایب دی اتیلن تری آمین
- خورندگی شدید و تحریکپذیری قوی پوست، چشم و مجاری تنفسی
- قابلیت جذب رطوبت (Hygroscopicity) ←نیاز به بستهبندی مناسب
- در مجاورت هوا و نور ممکن است بهتدریج زرد شود (اکسیداسیون)
- بخارات آن سنگینتر از هوا بوده و تجمع آن میتواند خطرناک باشد
- بوی بسیار نافذ که کار در محیط بسته را دشوار میکند
کاربردهای دی اتیلن تری آمین
- صنایع رزین و چسبهای اپوکسی: عامل پخت (curing agent) در چسبها و کامپوزیتها
- شیمی هماهنگکننده: تشکیل کمپلکسهای فلزی مانند [Co(dien)(NO₂)₃]
- صنعت نفت و گاز: جذب گازهای اسیدی (CO₂، H₂S)
- افزودنیها در روانکنندهها و ضدخوردگیها
- ماده اولیه در سنتز پلیآمیدها و رزینهای پلیمری
ایمنی و نگهداری دی اتیلن تری آمین
- کد UN: UN 2079
- کلاس خطر: 8 (خورنده)
- گروه بستهبندی: II
- GHS (طبقهبندی):
- کلمه هشدار: خطر (DANGER)
- خطرات: H302 (خوراکی مضر)، H312 (تماس پوستی مضر)، H314 (ایجاد سوختگی پوستی و چشمی شدید)، H317 (حساسیت پوستی)، H334 (حساسیت تنفسی)
- PPE توصیهشده: دستکش نیتریل یا بوتیل، عینک ایمنی، ماسک فیلتردار در فضاهای بسته
- انبارداری:
- در ظروف محکم، مقاوم در برابر خوردگی و دربدار
- محیط خشک و خنک (ترجیحاً زیر 15°C)
- دور از رطوبت شدید، مواد اکسیدکننده و اسیدهای قوی
دی ایزو بوتیل کتون
دی ایزو بوتیل کتون (DIBK) یک ترکیب شیمیایی از خانواده کتونها با فرمول شیمیایی C₁₀H₂₀O است که بهعنوان حلال صنعتی پرکاربرد شناخته میشود. این ماده به دلیل نقطه جوش بالا، قدرت حلکنندگی مناسب و تبخیر متوسط، در صنایع رنگ، رزین، پوششها و محصولات شیمیایی جایگاه ویژهای دارد. در بازار مواد اولیه، دی ایزو بوتیل کتون بهعنوان حلالی متعادل و اقتصادی عرضه میشود که ترکیبی از عملکرد فنی و مقرونبهصرفه بودن را در اختیار مصرفکنندگان قرار میدهد.
ساختار شیمیایی دی ایزو بوتیل کتون
ساختار این ترکیب شامل یک گروه کربونیل (C=O) متصل به زنجیرههای هیدروکربنی ایزوبوتیل است. این ساختار باعث میشود تا ماده دارای قطبیت متوسط و توانایی حلکنندگی بالا برای ترکیبات قطبی و غیرقطبی باشد.
ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی
-
فرمول شیمیایی: C₁₀H₂₀O
-
شماره CAS: 108-83-8
-
جرم مولکولی: 156.27 g/mol
-
ظاهر: مایع شفاف و بیرنگ با بوی مشخص و ملایم کتون
-
چگالی (20°C): حدود 0.80 g/cm³
-
نقطه جوش: 168 – 170°C
-
نقطه اشتعال: حدود 58°C (بسته به شرایط)
-
حلالیت در آب: کم محلول (حدود 0.2 گرم در 100 میلیلیتر آب)
-
ویژگی بارز: تبخیر متوسط، پایداری بالا، ویسکوزیته پایین
کاربردهای دی ایزو بوتیل کتون
-
صنایع رنگ و رزین: بهعنوان حلال برای رنگهای پایه حلال، پوششهای صنعتی، رنگهای چوب و خودرویی
-
صنایع شیمیایی: بهعنوان ماده واسطه در سنتز ترکیبات آلی و تولید مواد شیمیایی خاص
-
فرمولاسیون پوششها و جوهرها: بهبود ویسکوزیته، کنترل سرعت خشک شدن و ایجاد سطح یکنواخت
-
پاککنندههای صنعتی: به دلیل توانایی بالا در حل کردن رزینها، روغنها و چربیها
-
چسبها و سیلانتها: افزایش کارایی و یکنواختی ترکیبات چسبنده
معایب دی ایزو بوتیل کتون
-
حلالیت پایین در آب که ممکن است محدودیتهایی در برخی فرمولاسیونها ایجاد کند
-
قابل اشتعال بودن و نیاز به رعایت کامل اصول ایمنی در هنگام ذخیرهسازی و مصرف
-
در غلظتهای بالا میتواند موجب تحریک چشم و دستگاه تنفسی شود
مزایای دی ایزو بوتیل کتون
-
تبخیر متعادل (نه خیلی سریع و نه خیلی کند)
-
پایداری شیمیایی و حرارتی مناسب
-
قدرت حلکنندگی بالا برای طیف گستردهای از پلیمرها و رزینها
-
کاهش نیاز به استفاده از ترکیبات حلالی پرخطرتر
-
گزینهای اقتصادی در مقایسه با برخی حلالهای مشابه
ایمنی و نگهداری
-
شرایط نگهداری: در مخازن فلزی یا پلاستیکی مقاوم در برابر مواد شیمیایی، به دور از گرما، شعله و نور مستقیم خورشید نگهداری شود.
-
ایمنی در کار: استفاده از تجهیزات حفاظت فردی مانند دستکش، عینک ایمنی و تهویه مناسب الزامی است.
-
خطرات: قابل اشتعال بوده و در تماس طولانیمدت ممکن است موجب تحریک پوست و دستگاه تنفسی شود.
جمعبندی و توضیح مختصر
دی ایزو بوتیل کتون یکی از حلالهای مهم صنعتی است که به دلیل قدرت حلکنندگی بالا، تبخیر متعادل و پایداری شیمیایی، در بسیاری از صنایع از جمله رنگ، رزین، جوهر، چسب و پوششهای صنعتی بهکار میرود. با وجود محدودیتهایی مانند قابلیت اشتعال و حلالیت پایین در آب، مزایای فنی و اقتصادی آن باعث شده تا جایگزین مناسبی برای بسیاری از حلالهای دیگر باشد.
دی سدیم لوریل اتر سولفوسوکسینات
دیسدیم لوریل اتر سولفوسوکسینات (Disodium Laureth Sulfosuccinate) یک سورفکتانت آنیونی ملایم و محلول در آب است که بهدلیل خواص منحصربهفرد خود، در صنایع آرایشی، بهداشتی، شوینده و حتی کشاورزی کاربرد گسترده دارد. این ماده بهعنوان جایگزینی ایمنتر و پوستدوستتر نسبت به سورفکتانتهای سنتی مانند SLS شناخته میشود و در فرمولاسیون محصولات تخصصی نقش کلیدی ایفا میکند.
ساختار دیسدیم لوریل اتر سولفوسوکسینات
دیسدیم لوریل اتر سولفوسوکسینات (DLS) از خانواده سولفوسوکسیناتها بوده و ساختار آن شامل یک زنجیره بلند هیدروکربنی (لوریل)، گروههای اتوکسیلهشده (اتر)، و بخش سولفوسوکسینات است که به دو یون سدیم متصل میشود. این ترکیب دارای ویژگیهای زیر است:- فرمول شیمیایی: C₁₂H₂₅(OCH₂CH₂)nOSO₃Na₂
- ماهیت آنیونی: بار منفی در بخش سولفوسوکسینات باعث عملکرد سورفکتانتی میشود.
- ساختار Amphiphilic: یک سر آبدوست (قطبی) و یک سر آبگریز (غیرقطبی) که امکان امولسیونسازی و پاککنندگی را فراهم میکند.
- شکل ظاهری: مایع شفاف یا نیمهشفاف با ویسکوزیته متوسط، بسته به درجه اتوکسیلاسیون.
کاربردهای دیسدیم لوریل اتر سولفوسوکسینات
DLS بهدلیل ملایمت و عملکرد چندمنظوره، در طیف وسیعی از محصولات و صنایع مورد استفاده قرار میگیرد:- محصولات آرایشی و بهداشتی: مانند شامپو، شوینده صورت، ژل حمام، پاککننده کودک، و محصولات پوستهای حساس.
- فرمولاسیون شویندههای ملایم: بهعنوان جایگزین SLS در محصولات فاقد سولفات.
- صنایع نساجی و چرم: برای شستوشو و آمادهسازی سطحی بدون آسیب به بافت.
- صنایع رنگ و رزین: بهعنوان امولسیونکننده و پایدارکننده در فرمولاسیونهای آبی.
- کشاورزی: در تولید مواد کمکپاشی و امولسیونکنندههای سموم.
مزایای دیسدیم لوریل اتر سولفوسوکسینات
- ملایمت بالا: مناسب برای پوستهای حساس، کودکان و افراد دارای اگزما.
- کف کنترلشده: ایجاد کف نرم و پایدار بدون تحریک بیش از حد.
- زیستتخریبپذیری: تجزیهپذیر در محیط زیست، مناسب برای محصولات دوستدار طبیعت.
- سازگاری با سایر سورفکتانتها: قابلیت ترکیب با سورفکتانتهای غیریونی، کاتیونی و آمفوتریک.
- ایمنی بالا: فاقد اثرات سرطانزایی یا جهشزایی، مطابق با استانداردهای بینالمللی.
- پایداری شیمیایی: مقاوم در برابر تغییرات pH و دما در فرمولاسیونهای مختلف.
معایب دیسدیم لوریل اتر سولفوسوکسینات
- قیمت بالاتر نسبت به سورفکتانتهای سنتی: بهدلیل فرآیند تولید پیچیدهتر.
- کف کمتر در مقایسه با SLS: ممکن است در برخی محصولات نیاز به ترکیب با سورفکتانتهای دیگر باشد.
- حساسیت به سختی آب: در آبهای سخت عملکرد کفکنندگی کاهش مییابد.
- محدودیت در برخی فرمولاسیونهای صنعتی: در محیطهای بسیار اسیدی یا بازی ممکن است پایداری کاهش یابد.
فرآیند تولید دیسدیم لوریل اتر سولفوسوکسینات
تولید DLS شامل چند مرحله کلیدی است:- اتوکسیلاسیون الکل لوریل: واکنش الکل لوریل با اتیلن اکساید برای تولید لوریل اتر.
- استریسازی با اسید سولفوسوکسینیک: لوریل اتر با اسید سولفوسوکسینیک واکنش داده و استر سولفوسوکسینات تشکیل میشود.
- خنثیسازی با سدیم هیدروکسید: برای تبدیل استر به نمک دیسدیم و تثبیت ساختار آنیونی.
- خالصسازی و تنظیم ویسکوزیته: با افزودن آب، گلیسیرین یا سایر تنظیمکنندهها برای دستیابی به خواص فیزیکی مطلوب.
ایمنی و نگهداری دیسدیم لوریل اتر سولفوسوکسینات
برای استفاده ایمن از DLS در محیطهای صنعتی و آزمایشگاهی، رعایت نکات زیر ضروری است:- نگهداری در ظروف دربسته: در محیط خشک، خنک و دور از نور مستقیم.
- تهویه مناسب محیط کار: بهویژه هنگام استفاده در مقیاس بالا.
- استفاده از تجهیزات حفاظتی: مانند دستکش، عینک ایمنی و ماسک در صورت تماس مستقیم.
- جلوگیری از تماس با چشم و پوست آسیبدیده: در صورت تماس، محل را با آب فراوان شستوشو دهید.
- دور از مواد اکسیدکننده و اسیدهای قوی نگهداری شود.
- مطابق با استانداردهای MSDS و REACH عمل شود.
دی متیل اتانول آمین 60%
-N,Nدیمتیلاتانولآمین (با نامهای متداول DMAE یا DMEA) یک ترکیب آمین نوع سوم – الکل نوع اول است که اغلب بهصورت محلول ۶۰٪ در آب در بازار عرضه میشود. این ماده بهطور صنعتی از واکنش دیمتیلآمین با اکسید اتیلن تولید میشود.
در صنایع مختلف بهعنوان عامل واکنشدهنده، امولسیونکننده، کاتالیزور و افزودنی شیمیایی کاربرد گستردهای دارد.
ساختار شیمیایی دی متیل اتانول آمین 60%
- فرمول مولکولی: C₄H₁₁NO
- جرم مولکولی: 14 g/mol
- ساختار نیمهاسکلت: (CH₃)₂N-CH₂-CH₂-OH
- نام IUPAC: 2-(Dimethylamino)ethanol
- شماره CAS: 108-01-0
ویژگیهای N,N-دیمتیلاتانولآمین (DMAE 60%)
- ظاهر: مایع بیرنگ تا زرد کمرنگ، بوی ماهیتی شبیه آمونیاک یا ماهی
- نقطه جوش: 134 – 136 °C (برای گرید ۹۹٪ خالص)
- حلالیت در آب: کاملاً محلول (هر نسبت)؛ معمولاً بهصورت محلول 60٪ آبی عرضه میشود
- pH (محلول 10٪): حدود 3
- نقطه اشتعال (Flash Point, C.C.): ≈ 39°C ←مایع قابل اشتعال
- ضریب شکست (20°C): nD ≈ 1.438–1.439
مزایای دی متیل اتانول آمین 60%
- عملکرد دوگانه (آمین + الکل) ← واکنشپذیری بالا در شیمی آلی و صنایع رزین
- قابلیت جذب CO₂ در فرآیندهای شیرینسازی گاز
- بازی نسبتاً قوی برای تنظیم pH در فرمولاسیونهای صنعتی
- محلول در آب و مناسب برای کاربردهای محلولی در مقیاس صنعتی
- استفاده بهعنوان واسط سنتزی (intermediate) برای ساخت داروها و پلیمرها
معایب دی متیل اتانول آمین 60%
- خورنده قوی پوست، چشم و دستگاه تنفسی
- مایع قابل اشتعال (نقطه اشتعال پایین ≈ 39°C)
- در تماس با نیتریتها ← احتمال تشکیل نیتروزآمینهای سرطانزا
- بوی بسیار نافذ و آزاردهنده در غلظت بالا
- نیاز به شرایط نگهداری ویژه بهدلیل فراریت و اشتعالپذیری
کاربردهای دی متیل اتانول آمین 60%
- صنعت شوینده و آرایشی: عامل بافر و امولسیونکننده
- رنگ و رزین: کاتالیزور، کمکواکنشگر و تنظیمکننده pH
- پالایش گاز: جذب گازهای اسیدی (CO₂، H₂S)
- مواد شیمیایی واسطهای: تولید داروها، پلیمرها و سورفکتانتها
- الکترونیک و صنایع خاص: کمک در سنتز مواد شیمیایی دقیق
ایمنی و نگهداری دی متیل اتانول آمین 60%
- طبقهبندی GHS:
- کلمه هشدار: DANGER
- خطرات اصلی:
- H226: مایع و بخار قابل اشتعال
- H302: مضر در صورت بلع
- H312: مضر در تماس پوستی
- H314: باعث سوختگی شدید پوست و آسیب جدی به چشم
- H332: مضر در صورت استنشاق
- دستهبندیها: Skin Corr. 1B, Eye Dam. 1, Acute Tox. 3 (استنشاقی)
- تجهیزات حفاظت فردی (PPE):
- دستکش نیتریل یا بوتیل
- عینک ایمنی مقاوم در برابر پاشش
- ماسک فیلتردار یا سیستم تهویه در محیط بسته
- شرایط نگهداری:
- در ظروف محکم و دربدار
- دمای زیر 30°C، دور از منابع حرارت و جرقه
- محیط خشک و تهویهشده
- دور از اسیدها، اکسیدکنندهها و ترکیبات نیتریتی (بهدلیل تشکیل نیتروزآمینها)
دیپا 85%
دیاتانولآمین (Diethanolamine یا DEA) یک آمین ثانویه با فرمول شیمیایی C₄H₁₁NO₂ و غلظت ۸۵٪ در بازار عرضه میشود. این مایع بیرنگ تا زرد روشن دارای بویی شبیه آمونیاک است و بهطور گسترده در صنایع رزینسازی، تصفیه گاز، شوینده، رنگ، فارماسی و افزودنیهای صنعتی کاربرد دارد. در فرآیندهای صنعتی بهعنوان عامل تنظیم pH، کاتالیزور، عامل معادلسازی و امولسیفایر مورد استفاده قرار میگیرد.
ساختار شیمیایی دیپا 85%
-
فرمول مولکولی: C₄H₁₁NO₂
-
وزن مولکولی: 105.14 g/mol
-
ساختار: دارای دو گروه -OH و یک گروه آمین. بهصورت بلورهای دلیسنسنت که پس از ذوب به مایع ویسکوز تبدیل میشود.
ویژگیهای دیپا 85%
| ویژگی | مقدار / توضیح |
|---|---|
| حالت فیزیکی | مایع ویسکوز یا کریستال ذوبشدنی |
| رنگ | بیرنگ تا زرد روشن (≤ 15 APHA) |
| بوی | آمونیاکی / ماهی |
| چگالی (20 °C) | 1.09 g/mL |
| نقطه ذوب | ≈ 28 °C |
| نقطه جوش | ≈ 268 °C در فشار اتمسفریک |
| ویسکوزیته (30 °C) | ≈ 352 cP |
| فشار بخار (20 °C) | < 0.01 mmHg (~0.00037 hPa) |
| حلالیت در آب | کاملاً حلشدنی |
| ضریب شکست | n_D ≈ 1.477 |
| pKa (25 °C) | ≈ 8.9 |
| محدوده انفجار | 1.6–9.8٪ (حجم نسبت به هوا) |
| پخش اکوتوکسیسیته | مضر برای آبزیان با تأثیر طولانیمدت |
مزایای دیپا 85%
-
دو عملکردی: هم گروه آمینی، هم الکلی برای واکنشهای متنوع
-
تنظیم کننده pH و کاتالیزور در تولید رزینها، کف پلییورتان، شوینده، سموم کشاورزی و محصولات آرایشی
-
حلالیت بالا در آب و بسیاری حلالهای قطبی؛ امکان مخلوطپذیری در فرمولاسیونهای مختلف
-
قابلیت حذف گازهای اسیدی مانند CO₂ و H₂S در فرآیندهای تصفیه گاز
معایب دیپا 85%
-
خورنده برای پوست و چشم؛ خطر سوختگی شیمیایی و آسیب عضو
-
سمیت مخاطرهآمیز در تماس یا استنشاق مزمن؛ ممکن است به کبد، کلیه و خون آسیب برساند. LD₅₀ خوراکی حدود 1.6 g/kg در موش
-
آسیب محیطزیستی به آبزیان؛ قبل از دفع، باید کاملاً رقیق یا خنثی شود
-
عدم سازگاری با مواد دیگر مانند اسیدهای قوی، اکسیدکنندهها و کلریدهای اسیدی – واکنش گرمازا دارد.
کاربردهای دیپا 85%
-
گاز شیرینکن برای حذف CO₂/H₂S
-
صنایع رنگ، رزین و چسب: بهعنوان عامل کاتالیزور و پایداریکننده
-
صنایع شوینده و محصولات مراقبت شخصی
-
آرایشی / دارویی: در تولید نرمکنندهها و امولسیفایرها
-
شیمی کشاورزی: بهعنوان واسطه تولید کودها و حلالهای کنترلشده
-
صنایع عکاسی و بتنسازی: حضور در امولسیونها و افزودنیهای بتن.
ایمنی دیپا 85%
-
خطرات: محرک قوی پوست و چشم، قابل جذب پوستی و استنشاق، آسیبزننده به اعضا بدن، خطر برای آبزیان مواد حفاظتی (PPE):
-
دستکش مقاوم شیمیایی، لباس محافظ، عینک ایمنی یا شیلد
-
در محیط بسته: تهویه مناسب یا ماسک فیلتردار (PV2/P3)
-
-
انبارداری: محل خشک، خنک، دور از اسید، اکسیدکننده و فضای تهویهدار؛ دمای پایینتر از نقطه ذوب نگهداری شود. بستهبندی محکم نگهداری شود.
-
اقدامات اضطراری:
-
تماس پوستی: شستشوی سریع با آب و صابون
-
تماس چشم: شستشو حداقل ۱۵ دقیقه و انتقال به پزشک
-
استنشاق: انتقال فرد به هوای تازه و استفاده از اکسیژن اگر لازم باشد.
-
دفع پسماند: طبق مقررات محیطزیستی بررسی شده و استفاده از روشهای مجاز دفع.
-
کلرومتیل ایزوتیازولینون
متیل ایزوتیازولینون (MIT) یک ترکیب شیمیایی از خانواده ایزوتیازولینونها است که بهعنوان نگهدارنده و ضد میکروب در صنایع مختلف کاربرد گستردهای دارد. این ماده به دلیل خاصیت آنتیباکتریال و ضدقارچ قوی، مانع رشد میکروارگانیسمها در محصولات شیمیایی و مصرفی شده و باعث افزایش ماندگاری آنها میگردد.
ساختار شیمیایی متیل ایزوتیازولینون
- فرمول شیمیایی: C₄H₅NOS
- جرم مولی: 15 g/mol
- شماره CAS: 2682-20-4
- ساختار مولکولی: یک حلقه ایزوتیازولینون با یک گروه متیل متصل در موقعیت 2، که عامل اصلی خاصیت ضدمیکروبی و پایداری این ماده است.
ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی متیل ایزوتیازولینون
- ظاهر فیزیکی: مایع بیرنگ تا زرد کمرنگ با بوی ملایم
- حلالیت: محلول در آب و همچنین در برخی حلالهای آلی قطبی
- پایداری: پایدار در بازه pH 4 تا 9
- نقطه جوش: ≈ 155–160 °C
- فشار بخار (25 °C): بسیار کم، < 0.1 mmHg
- ویژگی کلیدی: توانایی مهار رشد باکتریها و قارچها حتی در غلظتهای بسیار پایین (چند ppm)
کاربردهای متیل ایزوتیازولینون
- صنایع آرایشی و بهداشتی
- استفاده در شامپو، نرمکننده، لوسیون، کرم، شویندههای بدن و محصولات مراقبت شخصی بهعنوان نگهدارنده ضد میکروبی.
- طبق مقررات اتحادیه اروپا (EU Cosmetics Regulation)، حداکثر غلظت مجاز در محصولات rinse-off برابر 0015% (15 ppm) است.
- صنایع شوینده و پاککننده
- بهکارگیری در مایع ظرفشویی، شوینده لباس، ضدعفونیکنندهها و پاککنندههای خانگی.
- صنایع رنگ و رزین
- جلوگیری از رشد قارچ و باکتری در رنگهای پایه آب، چسبها و رزینها.
- محصولات صنعتی
- استفاده در سیستمهای خنککننده آب، مایعات صنعتی، روانکنندهها و سیالات فلزکاری.
معایب متیل ایزوتیازولینون
- احتمال ایجاد حساسیت پوستی و درماتیت تماسی در برخی افراد.
- مصرف بالاتر از حد مجاز میتواند موجب تحریک پوست و چشم شود.
- محدودیت استفاده در برخی محصولات آرایشی و بهداشتی طبق قوانین اتحادیه اروپا و FDA.
- در سالهای اخیر به دلیل افزایش موارد حساسیت پوستی، استفاده از MIT بهتنهایی در بسیاری از محصولات آرایشی محدود یا ممنوع شده است.
مزایای متیل ایزوتیازولینون
- کارایی بسیار بالا حتی در غلظتهای پایین (صرفهجویی اقتصادی).
- طیف اثر وسیع در برابر انواع باکتریها و قارچها.
- قابلیت استفاده در ترکیب با سایر نگهدارندهها (مانند متیل کلروایزوتیازولینون، CMIT) برای افزایش پایداری و اثربخشی.
- افزایش ماندگاری محصولات مصرفی و صنعتی بدون تغییر محسوس در خواص آنها.
ایمنی و نگهداری متیل ایزوتیازولینون
- در هنگام تماس مستقیم باید از دستکش مقاوم شیمیایی، عینک ایمنی و ماسک تنفسی استفاده شود.
- در محیط خشک، خنک و دارای تهویه مناسب نگهداری گردد.
- دور از منابع حرارتی و نور مستقیم خورشید انبار شود.
- رعایت غلظت مجاز طبق استانداردهای بینالمللی الزامی است (معمولاً زیر 0.01% در محصولات آرایشی و بهداشتی).
- خطرات زیستمحیطی: MIT برای آبزیان سمی است (Aquatic Acute 1, H400 / Aquatic Chronic 2, H411 – ECHA)، بنابراین دفع آن باید طبق مقررات زیستمحیطی انجام شود.
کلرینیت پارافین
کلرینیت پارافین یا به اختصار Chlorinated Paraffin ، یک ماده افزودنی صنعتی چندکاره است که از کلرزنی پارافینهای با وزن مولکولی مشخص به دست میآید. این ماده بسته به درصد کلر و طول زنجیره کربنی، میتواند به شکل مایع غلیظ، ژل یا جامد مومی باشد. به دلیل خواص منحصربهفردی همچون مقاومت در برابر آتش و عملکرد به عنوان نرمکننده، کلرینیت پارافین به یکی از پرکاربردترین مواد اولیه در صنایع مختلف تبدیل شده است. این ماده به دلیل کارایی بالا و قیمت مقرونبهصرفه، گزینهای محبوب برای تولیدکنندگان محسوب میشود.
ساختار شیمیایی کلرینیت پارافین
کلرینیت پارافین یک ترکیب شیمیایی مجزا نیست، بلکه یک مخلوط پیچیده از آلکانهای کلردار با فرمول عمومی است. ساختار شیمیایی آن به طول زنجیره اصلی روغن پارافین و میزان کلرزنی بستگی دارد. بر این اساس، این ماده به سه دسته اصلی تقسیم میشود:- زنجیره کوتاه (SCCPs): دارای ۱۰ تا ۱۳ اتم کربن.
- زنجیره متوسط (MCCPs): دارای ۱۴ تا ۱۷ اتم کربن.
- زنجیره بلند (LCCPs): دارای ۱۸ اتم کربن یا بیشتر. خواص فیزیکی و کاربردهای هر نوع به شدت به طول زنجیره و درصد کلر آن وابسته است.
ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی کلرینیت پارافین
کلرینیت پارافین به دلیل ویژگیهای برجستهای که دارد، در فرمولاسیونهای صنعتی بسیار ارزشمند است:- ظاهر فیزیکی: از مایع شفاف و بیرنگ تا زرد کمرنگ و حتی جامدات مومی متغیر است.
- پایداری: این ماده پایداری حرارتی و شیمیایی بالایی دارد که آن را برای استفاده در محیطهای سخت مناسب میسازد.
- عدم حلالیت در آب: کلرینیت پارافین در آب نامحلول است، اما در حلالهای آلی رایج مانند استرها، کتونها و هیدروکربنهای کلردار به خوبی حل میشود.
- خاصیت ضدآتش: به دلیل وجود اتمهای کلر در ساختار خود، یک عامل ضدآتش (Flame Retardant) بسیار مؤثر است.
کاربردهای کلرینیت پارافین
کلرینیت پارافین به عنوان یک ماده افزودنی چندمنظوره، در صنایع گوناگونی به کار میرود. مهمترین کاربردهای آن عبارتند از:- صنایع پلاستیک و PVC: به عنوان نرمکننده ثانویه برای کاهش هزینه و بهبود خواص فیزیکی در محصولات PVC مانند کابلهای الکتریکی، کفپوشها و ورقها.
- صنایع رنگ و پوشش: به عنوان عامل ضدآتش و افزودنی ضد آب در رنگها و پوششهای صنعتی و ساختمانی.
- روانکنندهها و سیالات فلزکاری: به عنوان یک افزودنی فشارپذیر (EP Additive) در روغنهای موتور، گریسها و سیالات برشکاری برای کاهش اصطکاک و سایش.
- صنایع لاستیک و چرم مصنوعی: برای افزایش مقاومت در برابر شعله و بهبود انعطافپذیری.
معایب کلرینیت پارافین
با وجود مزایای فراوان، برخی از انواع کلرینیت پارافین، به ویژه گونههای زنجیره کوتاه (SCCPs)، دارای ملاحظات زیستمحیطی هستند. این ترکیبات میتوانند در محیط زیست تجزیه نشده و در بافت موجودات زنده تجمع یابند، که به عنوان یک آلاینده پایدار ارگانیک (POP) شناخته میشوند. به همین دلیل، استفاده از SCCPs در بسیاری از کشورها محدود یا ممنوع شده است و تولیدکنندگان به سمت گریدهای زنجیره متوسط و بلند که ایمنتر هستند، روی آوردهاند.مزایای کلرینیت پارافین
- مقرون به صرفه بودن: کلرینیت پارافین در مقایسه با سایر مواد افزودنی مشابه، یک راهحل اقتصادی برای تولیدکنندگان فراهم میکند.
- دوام و پایداری بالا: به دلیل ساختار پایدار، در برابر عوامل شیمیایی، حرارت و رطوبت مقاومت خوبی از خود نشان میدهد.
- عملکرد دوگانه: قابلیت آن در عمل به عنوان نرمکننده و عامل ضدآتش به طور همزمان، این ماده را به یک انتخاب بسیار کارآمد تبدیل کرده است.
- کاهش اشتعالپذیری: به طور مؤثری خطر آتشسوزی در محصولات نهایی را کاهش میدهد.
ایمنی و نگهداری کلرینیت پارافین
نگهداری و استفاده از کلرینیت پارافین باید با رعایت اصول ایمنی انجام شود. این ماده باید در محیطی خشک، خنک و دور از نور مستقیم خورشید و گرما نگهداری گردد. در هنگام کار، استفاده از تجهیزات حفاظت فردی (PPE) مانند دستکش، عینک ایمنی و ماسک تنفسی توصیه میشود تا از تماس پوستی و استنشاق بخارات آن جلوگیری شود. مطالعه دقیق برگه اطلاعات ایمنی مواد (MSDS) قبل از هرگونه استفاده ضروری است.
کود اوره پریل ۴۶ درصد
گرانول اوره که با نامهای اوره گرانوله 46% و Urea Granule نیز شناخته میشود، یکی از مهمترین کودهای نیتروژنه و از اصلیترین ترکیبات در صنایع شیمیایی و کشاورزی جهان است. این محصول به دلیل درصد بالای نیتروژن (46%)، پایداری مناسب، سرعت آزادسازی کنترلشده و سازگاری با خاک، جایگاه ویژهای در تغذیه گیاهان و کاربردهای صنعتی دارد.
در مقایسه با اوره پریل، گرانول اوره از نظر اندازه ذرات، مقاومت فیزیکی و کنترل آزادسازی نیتروژن عملکرد برتری دارد، به همین دلیل در کشورهای پیشرفته، این نوع اوره ترجیح داده میشود.
در ادامه جامعترین محتوا درباره گرانول اوره شامل ساختار شیمیایی، ویژگیها، کاربردها، گریدها، فرایند تولید، ایمنی، مزایا و معایب ارائه شده است.
ساختار شیمیایی گرانول اوره
اوره یک ترکیب آلی با فرمول شیمیایی CO(NH₂)₂ است که از واکنش آمونیاک و دیاکسید کربن در واحدهای پتروشیمی تولید میشود. ساختار آن شامل یک گروه کربونیل مرکزی و دو گروه آمین است که باعث میشود نیتروژن موجود در آن بهصورت تدریجی در محیط آزاد شود.
مشخصات شیمیایی کلیدی:
-
فرمول مولکولی: CO(NH₂)₂
-
درصد نیتروژن: 46%
-
حلالیت: بسیار بالا در آب
-
pH محلول: تقریباً خنثی
این ساختار باعث شده گرانول اوره به یکی از غلیظترین منابع نیتروژن تبدیل شود.
ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی گرانول اوره
گرانول اوره دارای ویژگیهای منحصربهفردی است که آن را از دیگر گریدهای اوره متمایز میکند:
ویژگیهای فیزیکی:
-
ذرات کروی، یکدست و درشتتر نسبت به پریل
-
قطر ذرات: 2 تا 4 میلیمتر
-
مقاومت مکانیکی بالا
-
گرد و غبار کمتر
-
قابلیت پخش یکنواخت در خاک
-
مناسب سیستمهای مکانیزه (اسپریدر)
ویژگیهای شیمیایی:
-
حلالیت کامل در آب
-
آزادسازی تدریجی نیتروژن
-
عدم تشکیل رسوبات نمکی
-
واکنشپذیری مناسب در فرایندهای صنعتی
کاربردهای گرانول اوره
✔ 3-1. کاربردهای کشاورزی
گرانول اوره یکی از پرمصرفترین کودهای نیتروژنه در جهان است. این محصول برای تمام گیاهان، محصولات زراعی، باغی، گلخانهها، محصولات صنعتی و خاکهای مختلف قابل استفاده است.
دلایل محبوبیت در کشاورزی:
-
نیتروژن بالا و قابل جذب
-
آزادسازی آهستهتر نسبت به پریل
-
مناسب برای آبیاری قطرهای و بارانی
-
کاهش هدررفت نیتروژن
-
بهبود رشد رویشی، تشکیل کلروفیل و افزایش عملکرد محصولات
موارد مصرف:
-
گندم، جو، ذرت
-
پسته، باغات میوه
-
سبزیجات و صیفیجات
-
چغندرقند، پنبه و کلزا
کاربردهای صنعتی اوره
در صنعت، اوره گرانوله کاربردهای گستردهای دارد:
-
تولید رزین اوره فرمالدهید برای صنایع چوب
-
استفاده در ساخت چسب MDF
-
به عنوان منبع نیتروژن در شیمی آلی
-
استفاده در تولید کودهای ترکیبی NPK
-
کاربرد در صنایع داروسازی
-
تولید دامپزشکی و خوراک دام (پس از تأیید گرید)
معایب گرانول اوره
هر مادهای در کنار مزایا، محدودیتهای خاص خود را دارد. مشکلات احتمالی اوره شامل:
-
هدررفت نیتروژن در خاکهای خیلی مرطوب
-
امکان تبخیر آمونیاک در خاکهای سطحی با pH بالا
-
نیاز به مراقبت در نگهداری برای جلوگیری از کلوخه شدن
-
در صورت مصرف بیشازحد، سوزاندن ریشه گیاه
مزایای گرانول اوره
مزایا باعث شده این محصول نسبت به پریل و سایر کودهای نیتروژنه انتخاب بهتری باشد:
-
پایداری فیزیکی بیشتر
-
حملونقل آسانتر
-
مناسب برای مکانیزاسیون
-
اثربخشی بالاتر در خاک
-
پخش یکنواخت
-
قابلیت مخلوط شدن در کودهای ترکیبی
-
آزادسازی کنترلشده نیتروژن
-
مصرف کمتر و بازدهی بیشتر نسبت به پریل
ایمنی و نگهداری گرانول اوره
گرانول اوره مادهای نسبتاً ایمن است، اما رعایت نکات ایمنی ضروری است:
نکات نگهداری:
-
نگهداری در انبار خشک و خنک
-
دور از نور مستقیم و رطوبت
-
انبار کردن روی پالت
-
جلوگیری از تماس طولانی با هوا (کاهش کیفیت فیزیکی)
نکات ایمنی:
-
استفاده از دستکش هنگام تخلیه
-
تماس طولانیمدت با پوست میتواند باعث خشکی شود
-
از استنشاق گرد و غبار خودداری شود
فرایند تولید گرانول اوره
فرایند تولید اوره گرانوله شامل مراحل زیر است:
مراحل تولید:
-
واکنش آمونیاک مایع و دیاکسید کربن → تولید اوره مذاب
-
تغلیظ اوره و افزایش خلوص
-
ورود اوره مذاب به دستگاه گرانولاتور
-
شکلگیری ذرات یکدست و کروی
-
خشککردن و سردسازی
-
پوششدهی ضدکلوخه (Anti-Caking Agent)
-
بستهبندی در کیسههای 50 کیلویی یا جامبو
این فرایند، اوره گرانوله را نسبت به پریل سختتر، متراکمتر و با مقاومت بیشتر میسازد.
8. گریدهای مختلف گرانول اوره
در ایران معمولاً گریدهای زیر عرضه میشود:
▪ گرید کشاورزی Urea Granule 46%
-
پرفروشترین نوع
-
مقاومت بالا و دانهبندی یکسان
-
جایگزین حرفهای اوره پریل
▪ گرید صنعتی
-
مناسب صنایع رزینی و شیمیایی
-
کنترل کیفیت دقیقتر
-
درصد بیورت پایین
▪ گرید صادراتی
-
باکیفیتتر
-
سطح سفیدتر و فاقد ناخالصی
سوالات متداول درباره گرانول اوره
1. تفاوت گرانول اوره با اوره پریل چیست؟
گرانول اوره اندازه ذرات بزرگتر، مقاومت بیشتر، گرد و غبار کمتر و آزادسازی آهستهتری دارد؛ در حالیکه پریل ریزتر و برای محلولپاشی مناسبتر است.
2. آیا گرانول اوره برای تمام گیاهان مناسب است؟
بله، این محصول برای اکثر محصولات زراعی، باغی، گلخانهای و کشاورزی کاربرد دارد و یکی از بهترین منابع نیتروژن است.
3. بهترین زمان مصرف گرانول اوره چیست؟
بهترین زمان مصرف هنگام رشد رویشی گیاه و قبل از آبیاری است تا جذب بهتر و تبخیر آمونیاک به حداقل برسد.
4. آیا میتوان گرانول اوره را با کودهای دیگر مخلوط کرد؟
بله، گرانول اوره قابلیت اختلاط با بسیاری از کودها مانند MAP، DAP، NPK و سولفاتها را دارد. تنها باید از اختلاط با مواد بسیار اسیدی یا بسیار قلیایی خودداری کرد.
متوکسی پروپیل استات
متوکسی پروپیل استات (Methoxypropyl Acetate - MPA) یک ترکیب شیمیایی آلی از خانواده گلیکول اتر استاتها است که به عنوان یک حلال چندمنظوره در صنایع مختلف کاربرد گسترده دارد. این ماده به دلیل تبخیر کنترلشده، بوی ملایم و حلالیت بالا برای ترکیبات آلی و معدنی، جایگزین مناسبی برای حلالهای سنتی در فرمولاسیونهای رنگ، پوشش، رزین و جوهر به شمار میرود.
ساختار شیمیایی متوکسی پروپیل استات
-
فرمول شیمیایی: C₆H₁₂O₃
-
شماره CAS: 108-65-6
-
نام IUPAC: 1-Methoxy-2-propyl acetate
-
ساختار مولکولی: شامل یک گروه استات (-COOCH₃) متصل به زنجیره متوکسی پروپیل
-
گروه ترکیبی: گلیکول اتر استات (Glycol Ether Acetate)
ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی متوکسی پروپیل استات
-
ظاهر: مایع بیرنگ، شفاف، با بوی ملایم شبیه استر
-
نقطه جوش: حدود 145–150 °C
-
نقطه اشتعال: حدود 45–49 °C (Closed Cup)
-
چگالی (در 20 °C): 0.965–0.970 g/cm³
-
فشار بخار (در 20 °C): 3–4 mmHg
-
حلالیت در آب: قابل اختلاط تا حدود 20%
-
پایداری شیمیایی: پایدار در شرایط عادی نگهداری
کاربردهای متوکسی پروپیل استات
-
صنایع رنگ و رزین
-
بهعنوان حلال در رنگهای پایه آب و پایه حلال
-
بهبود جریان، یکنواختی سطح و کاهش کشش سطحی رنگ
-
-
صنایع چاپ و جوهر
-
حلال در جوهرهای چاپ Flexo، Gravure و Inkjet
-
جلوگیری از گرفتگی نازلها و بهبود کیفیت چاپ
-
-
پوششهای صنعتی و خودرویی
-
بهبود زمان خشک شدن کنترلشده
-
افزایش براقیت و چسبندگی پوشش
-
-
مواد شوینده و پاککننده صنعتی
-
حلال مؤثر برای گریس، روغن و آلودگیهای آلی
-
-
صنایع الکترونیک و نیمههادیها
-
استفاده به عنوان حلال در فوتورزیستها و پوششهای خاص
-
معایب متوکسی پروپیل استات
-
قابل اشتعال بودن (نیازمند شرایط ایمن در نگهداری و کاربری)
-
تحریکپذیری پوست و چشم در تماس مستقیم
-
نیاز به رعایت تهویه مناسب در محیطهای بسته به دلیل بخارات آلی
مزایای متوکسی پروپیل استات
-
حلالیت بالا برای طیف وسیعی از رزینها و ترکیبات آلی
-
تبخیر متوسط، مناسب برای کنترل سرعت خشکشدن پوششها
-
سازگاری بالا با آب و بسیاری از حلالهای آلی
-
بوی ملایمتر نسبت به حلالهای سنتی مانند تولوئن یا استون
-
کارایی بالا در فرمولاسیونهای دوستدار محیط زیست
ایمنی و نگهداری متوکسی پروپیل استات
-
طبقهبندی GHS: H226 (مایع و بخار قابل اشتعال)، H319 (تحریک چشم)، H336 (اثر بر سیستم عصبی مرکزی)
-
تجهیزات ایمنی: استفاده از دستکش مقاوم، عینک ایمنی و ماسک مناسب
-
شرایط انبارداری:
-
در محیط خنک، خشک و دارای تهویه مناسب
-
دور از منابع حرارتی و شعله مستقیم
-
در ظروف دربسته فلزی یا پلاستیکی مقاوم به حلال نگهداری شود
-
جمعبندی متوکسی پروپیل استات
متوکسی پروپیل استات یک حلال کارآمد و چندمنظوره است که به دلیل ویژگیهای فنی منحصربهفرد، در صنایع رنگ، رزین، جوهر، شویندهها و الکترونیک جایگاه ویژهای دارد. این ماده با مزایایی چون تبخیر متوسط، حلالیت دوگانه و سازگاری زیستمحیطی، انتخابی ایدهآل برای تولیدکنندگان محسوب میشود.