پلی کاپرولاکتون (PCL)

پلی‌کاپرولاکتون (PCL) یک پلی‌استر آلی و زیست‌تخریب‌پذیر است که از پلیمریزاسیون مونومر ε-کاپرولاکتون از طریق فرآیند پلیمریزاسیون باز شدن حلقه (ROP) به دست می‌آید.

ساختار پلی‌کاپرولاکتون (PCL)

فرمول شیمیایی واحد تکراری آن به صورت:
(C6H10O2)n(C_6H_{10}O_2)_n(C6​H10​O2​)n​

ساختار زنجیره‌ای آن نیمه‌بلوری است و دارای زنجیره‌های انعطاف‌پذیر با دمای ذوب نسبتاً پایین (حدود 60 درجه سانتی‌گراد) است، که امکان ترکیب آن را با سایر پلیمرها و مواد تقویت‌کننده فراهم می‌کند.

 ویژگی‌های پلی‌کاپرولاکتون

• دمای ذوب پایین: حدود 58–63°C

• دمای انتقال شیشه‌ای (Tg): حدود -60°C

• قابلیت فرآیندپذیری بالا: با روش‌هایی مانند قالب‌گیری تزریقی، اکستروژن، چاپ سه‌بعدی

• زیست‌تخریب‌پذیری: در شرایط محیطی یا کمپوست صنعتی، تجزیه می‌شود

• سازگاری زیستی: مناسب برای مصارف پزشکی و دارویی

• انعطاف‌پذیری بالا: حتی در دماهای پایین

 کاربردهای پلی‌کاپرولاکتون

1. پزشکی و داروسازی

   • بخیه‌های جذب‌شونده

2. چاپ سه‌بعدی و نمونه‌سازی سریع

   • به دلیل دمای ذوب پایین و قابلیت چاپ دقیق

3. محصولات زیست‌تخریب‌پذیر

   • کیسه‌ها، بسته‌بندی، فیلم‌های تجزیه‌پذیر

4. افزودنی به سایر پلیمرها

   • برای بهبود انعطاف‌پذیری یا کاهش دمای ذوب سایر پلیمرها مانند PLA

✅ مزایای پلی‌کاپرولاکتون

• زیست‌تخریب‌پذیر و دوست‌دار محیط زیست

• انعطاف‌پذیر حتی در دمای پایین

• قابلیت ترکیب عالی با پلیمرهای دیگر

• غیرسمی و ایمن برای کاربردهای پزشکی

• پایداری ابعادی خوب در فرایند تولید

❌ معایب پلی‌کاپرولاکتون

• هزینه تولید نسبتاً بالا در مقایسه با پلیمرهای رایج

• دمای ذوب پایین، مناسب نبودن برای کاربردهای دمای بالا

• تخریب نسبتاً کند در محیط طبیعی (بدون شرایط کمپوست صنعتی)

• خواص مکانیکی پایین‌تر نسبت به برخی ترموپلاستیک‌ها مانند PET یا ABS