مواد ضد هیدرولیز
مواد ضد هیدرولیز اغلب ترکیبات آلی یا معدنی هستند که به پلیمرها افزوده می‌شوند تا مقاومت آن‌ها را در برابر تخریب ناشی از رطوبت و آب افزایش دهند. این افزودنی‌ها معمولاً شامل کربودی‌آمیدها، فسفیت‌ها، اورگانوفسفیت‌ها، یا مشتقات فنولیک هستند که با جذب یا خنثی‌سازی مولکول‌های آب یا جلوگیری از واکنش‌های تخریبی، از شکستن زنجیره‌های پلیمری جلوگیری می‌کنند.
این مواد به ویژه برای پلیمرهایی مانند پلی‌یورتان (PU)، پلی‌استر (PET, PBT) و پلی‌آمیدها استفاده می‌شوند که در برابر هیدرولیز حساس‌تر هستند.
ویژگی‌های مواد ضد هیدرولیز
-
افزایش پایداری در برابر رطوبت و بخار آب
-
کاهش تخریب زنجیره‌های پلیمری در شرایط محیطی مرطوب
-
پایداری حرارتی مناسب برای فرآیندهای صنعتی مانند قالب‌گیری تزریقی یا اکستروژن
-
سازگاری با طیف وسیعی از پلیمرها بدون تأثیر بر رنگ یا ویژگی‌های مکانیکی
کاربردهای مواد ضد هیدرولیز
-
✅ صنایع خودروسازی
مورد استفاده در قطعات داخلی خودروها برای جلوگیری از تخریب ناشی از رطوبت در مناطق با رطوبت بالا یا شرایط سخت آب‌و‌هوایی. -
✅ صنایع بسته‌بندی
افزایش دوام بسته‌بندی‌های پلیمری که در معرض بخار یا آب قرار دارند، مانند بسته‌بندی مواد غذایی سردخانه‌ای یا مرطوب. -
✅ صنایع ساختمانی
به‌کارگیری در عایق‌ها، پروفیل‌های پنجره و سایر اجزای پلیمری ساختمان برای مقابله با شرایط جوی و رطوبتی. -
✅ صنایع الکترونیک
جلوگیری از تخریب پلیمرها در محفظه‌های الکترونیکی و روکش کابل‌ها که در معرض رطوبت یا تغییرات دما هستند. -
✅ صنایع کفش و نساجی
استفاده در زیره کفش‌های پلیمری و الیاف مصنوعی برای افزایش دوام و مقاومت در برابر پوسیدگی رطوبتی.
معایب مواد ضد هیدرولیز
-
افزایش نسبی هزینه نهایی محصول
-
نیاز به انتخاب دقیق براساس نوع پلیمر و شرایط استفاده
-
امکان تداخل با برخی افزودنی‌های دیگر مانند پایدارکننده‌های UV
مزایای مواد ضد هیدرولیز
-
✅ افزایش عمر مفید قطعات پلیمری
-
✅ مناسب برای محیط‌های گرم و مرطوب یا کاربردهای در فضای باز
-
✅ پایداری شیمیایی و عملکرد طولانی‌مدت
-
✅ عدم تأثیر منفی بر خواص اصلی پلیمر در صورت استفاده صحیح
