بایگانی‌های صنایع خودروسازی

نمایش 1–12 از 15 نتیجه

(MF) رزین های ملامین/فرمالدئید

پلیمری, کامپاند و مستربچ, کامپاندهای پوششی

رزین‌های ملامین-فرمالدئید (Melamine-formaldehyde یا MF) پلیمرهای گرماسختی هستند که از پلیمریزاسیون ملامین و فرمالدئید به‌دست می‌آیند. این رزین‌ها به دلیل مقاومت حرارتی بالا، سختی، مقاومت شیمیایی و دوام فوق‌العاده، کاربردهای فراوانی دارند.

ساختار

رزین‌های ملامین-فرمالدئید دارای ساختار پلیمری با پیوندهای متقاطع (cross-linked) بالا هستند که از طریق واکنش پلی‌تراکم (polycondensation) بین ملامین و فرمالدئید شکل می‌گیرند. در ابتدا، ملامین که ترکیبی بر پایه تری‌آزین با سه گروه آمین است، با فرمالدئید واکنش می‌دهد و مشتقات متیلول تولید می‌کند. سپس این گروه‌های متیلول با یکدیگر واکنش داده و پیوندهای متیلن و اتر را ایجاد می‌کنند که منجر به تشکیل شبکه‌ای سه‌بعدی و سخت می‌شود. این ساختار شبکه‌ای دلیل اصلی پایداری حرارتی بالا، سختی و مقاومت شیمیایی این رزین‌ها است. پلیمر نهایی یک ماده گرماسخت است، به این معنا که با حرارت مجدد نرم نمی‌شود و حتی در دماهای بالا و شرایط سخت ساختار خود را حفظ می‌کند.

خواص

رزین‌های ملامین-فرمالدئید دارای مجموعه‌ای از خواص منحصر‌به‌فرد هستند که آن‌ها را برای کاربردهای مختلف ارزشمند می‌سازد. این رزین‌ها دارای سختی بالا و مقاومت در برابر خراش هستند که دوام آن‌ها را در محیط‌های پر‌اصطکاک تضمین می‌کند. همچنین مقاومت حرارتی بسیار خوبی دارند و در برابر دمای بالا بدون از دست دادن ساختار خود مقاوم‌اند. این رزین‌ها در برابر رطوبت و مواد شیمیایی نیز مقاومت خوبی دارند و برای کاربردهایی که در معرض آب و مواد شیمیایی قرار دارند، مناسب هستند. افزون بر این، خاصیت عایق الکتریکی مناسبی دارند که آن‌ها را برای قطعات الکترونیکی و الکتریکی مناسب می‌سازد. ساختار با پیوند متقاطع بالا باعث می‌شود این مواد سخت، پایدار و دارای شکل‌پذیری مناسب برای کاربردهایی چون روکش‌ها، پوشش‌ها و قطعات قالب‌گیری‌شده باشند. با این حال، این رزین‌ها تا حدی شکننده بوده و به دلیل ماهیت گرماسختی‌شان، قابل ذوب یا تغییر شکل مجدد نیستند.

کاربردها:

روکش‌ها (Laminates): در روکش‌های فشار بالا (HPL) برای مبلمان، پیشخوان‌ها و کف‌پوش‌ها استفاده می‌شوند.
محصولات قالب‌گیری‌شده: در ظروف غذاخوری، لوازم آشپزخانه، قطعات الکتریکی و دکمه‌ها کاربرد دارند.
چسب‌های چوب: در تولید تخته چندلایه، نئوپان و دیگر محصولات چوبی کامپوزیتی به‌کار می‌روند.
پوشش‌های سطحی: برای ایجاد پوشش‌های تزئینی و محافظتی روی کاغذ، منسوجات و فلزات.
صنایع خودرو و هوافضا: برای قطعات مقاوم در برابر حرارت و بادوام.
عایق‌های الکتریکی: در بردهای مدار چاپی و قطعات عایق در لوازم الکتریکی استفاده می‌شوند.

مزایا:

مقاومت حرارتی بالا و حفظ شکل در دماهای بالا
سختی، مقاومت خراش و دوام بسیار خوب
مقاوم در برابر آب، مواد شیمیایی و لکه‌ها
عایق الکتریکی مناسب برای قطعات الکترونیکی
قابلیت قالب‌گیری به اشکال پیچیده با سطحی صاف و براق

معایب:

شکننده بودن و احتمال ترک‌خوردگی در برابر ضربه شدید
غیرقابل بازیافت به دلیل ساختار گرماسخت
امکان آزادسازی مقادیر اندک فرمالدئید که ممکن است نگرانی‌های بهداشتی ایجاد کند
هزینه بالاتر نسبت به رزین‌های اوره-فرمالدئید
دشواری در تعمیر یا اصلاح پس از پخت کامل

اطلاعات بیشتر

آنتی اکسیدان ها

افزودنی ها

آنتی‌اکسیدان‌ها (Antioxidants) ترکیباتی هستند که در صنایع پلیمری، غذایی، دارویی و بسیاری دیگر از صنایع برای جلوگیری از اکسیداسیون به کار می‌روند. در صنعت پلیمر، این ترکیبات نقش مهمی در افزایش طول عمر، حفظ کیفیت و عملکرد پلیمرها در شرایط محیطی سخت ایفا می‌کنند.

ساختار آنتی‌اکسیدان‌ها

آنتی‌اکسیدان‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

آنتی‌اکسیدان‌های اولیه (نوع فنلی): مانند BHT و Irganox که با مهار رادیکال‌های آزاد از تخریب زنجیره‌های پلیمری جلوگیری می‌کنند.
آنتی‌اکسیدان‌های ثانویه (نوع فسفیتی یا تیواستر): مانند Irgafos که با پراکسیدهای تولید شده در فرآیند اکسیداسیون واکنش می‌دهند و آن‌ها را خنثی می‌کنند.

ساختار شیمیایی آن‌ها عمدتاً شامل حلقه‌های فنلی یا گروه‌های فسفیتی است که با رادیکال‌های آزاد یا پراکسیدها واکنش می‌دهند.

ویژگی‌های آنتی‌اکسیدان‌ها

مقاومت در برابر حرارت بالا
پایداری در برابر اکسیداسیون حرارتی و نوری
غیر فرار بودن
حفظ رنگ و ظاهر پلیمر
سازگاری با اکثر پلیمرها مانند PE، PP، PS و PA

کاربردهای آنتی‌اکسیدان‌ها

آنتی‌اکسیدان‌ها کاربرد گسترده‌ای در صنایع مختلف دارند، از جمله:

✅ صنایع پلاستیک: افزایش عمر مفید محصولات پلاستیکی و جلوگیری از شکنندگی
✅ بسته‌بندی مواد غذایی: جلوگیری از فساد چربی‌ها و حفظ طعم
✅ صنایع خودروسازی: پایداری اجزای پلاستیکی در برابر حرارت موتور
✅ لوازم خانگی و الکترونیک: پایداری در برابر اشعه UV و گرما
✅ پزشکی و داروسازی: جلوگیری از تخریب داروهای حساس به اکسیداسیون

معایب آنتی‌اکسیدان‌ها

ممکن است برخی آنتی‌اکسیدان‌ها در بلندمدت مهاجرت کرده و به سطح بیایند
هزینه تولید یا واردات برخی از گریدهای پیشرفته بالا است
احتمال تداخل شیمیایی با برخی افزودنی‌های دیگر در ترکیبات پیچیده

مزایای آنتی‌اکسیدان‌ها

افزایش طول عمر مواد پلیمری و کاهش هزینه‌های تعویض
حفظ خواص مکانیکی، نوری و ظاهری مواد
کمک به فرآیندپذیری بهتر پلیمر در دماهای بالا
قابل استفاده در ترکیب با دیگر افزودنی‌ها مانند آنتی UV یا ضد استاتیک
تنوع بالا و قابلیت انتخاب مناسب برای شرایط محیطی خاص

اطلاعات بیشتر

پرکلرواتیلن

شیمیایی, حلال های کلردار

پرکلرواتیلن یا تتراکلرواتیلن یک حلال کلردار با کاربرد وسیع در صنایع خشکشویی، فلزکاری و تولید مواد شیمیایی است. این مایع شفاف و غیرقابل اشتعال به دلیل قدرت حل‌کنندگی بالا و پایداری شیمیایی، جایگاه مهمی در فرآیندهای صنعتی دارد. با این حال، استفاده از آن باید همراه با رعایت کامل نکات ایمنی و محیط‌زیستی باشد.

پرکلرواتیلن با نام شیمیایی تتراکلرواتیلن (Tetrachloroethylene) یک ترکیب آلی کلردار با فرمول شیمیایی C₂Cl₄ است. این ماده شامل دو اتم کربن متصل با پیوند دوگانه و چهار اتم کلر است که موجب پایداری شیمیایی بالا و مقاومت در برابر واکنش‌های اکسیداسیون می‌شود. ساختار مولکولی آن غیرقطبی است و همین ویژگی، حلالیت آن را برای بسیاری از ترکیبات آلی افزایش می‌دهد.

ویژگی‌های پرکلرواتیلن

حالت فیزیکی: مایع شفاف و بی‌رنگ
بو: بوی تند و مشخص شبیه کلروفرم
نقطه جوش: حدود 121°C
نقطه ذوب: -22°C
چگالی: حدود 1.622 g/cm³ در 20°C
فشار بخار: نسبتاً بالا در دمای محیط
حلالیت در آب: بسیار کم (تقریباً 150 mg/L)
قابلیت حل بالا در چربی‌ها و بسیاری از حلال‌های آلی

کاربردهای پرکلرواتیلن

خشکشویی صنعتی – به عنوان حلال اصلی برای تمیز کردن منسوجات و البسه بدون آسیب به بافت.
حلال صنعتی – در صنایع رنگ، رزین، چسب و روغن برای حل و پاک‌سازی.
تولید مواد شیمیایی – پیش‌ماده‌ای در سنتز ترکیبات فلوروکربنی و سایر حلال‌ها.
صنایع فلزکاری – برای زدودن روغن و گریس از قطعات فلزی قبل از آبکاری یا رنگ.
صنایع خودروسازی – پاکسازی قطعات و تجهیزات موتور.

معایب پرکلرواتیلن

سمیت و اثرات زیست‌محیطی: قرارگیری طولانی‌مدت می‌تواند باعث آسیب به کبد و سیستم عصبی شود.
پتانسیل آلودگی آب‌های زیرزمینی در صورت نشتی.
نیاز به سیستم تهویه قوی برای استفاده ایمن.

مزایای پرکلرواتیلن

قدرت حلالیت بالا برای چربی‌ها، روغن‌ها و بسیاری از آلودگی‌ها.
غیرقابل اشتعال، کاهش خطر آتش‌سوزی در محیط کار.
پایداری شیمیایی و عمر طولانی در چرخه مصرف.
کارایی بالا در تمیزکاری صنعتی بدون آسیب به سطح یا الیاف.

ایمنی و نگهداری پرکلرواتیلن

نگهداری در ظروف دربسته و مقاوم در برابر خوردگی.
انبارداری در مکان خنک، خشک و با تهویه مناسب.
استفاده از تجهیزات حفاظت فردی شامل دستکش، عینک ایمنی و ماسک مناسب.
جلوگیری از تماس مستقیم با پوست و استنشاق بخارات.
دفع پسماند طبق مقررات زیست‌محیطی.

اطلاعات بیشتر

پلی اتیلن بیولوژیکی (BIO-PE)

بیوپلاستیک

پلی‌اتیلن بیولوژیکی، یک نوع پلی‌اتیلن سبز است که از منابع تجدیدپذیر مانند نیشکر یا ذرت به‌جای نفت خام تولید می‌شود. این ماده همان خواص فیزیکی و شیمیایی پلی‌اتیلن معمولی را دارد، اما از نظر زیست‌محیطی پایداری بیشتری دارد و در مسیر توسعه پایدار نقشی کلیدی ایفا می‌کند.

ساختار پلی‌اتیلن بیولوژیکی

پلی‌اتیلن بیولوژیکی دارای ساختار مولکولی مشابه با پلی‌اتیلن معمولی است و از مونومر اتیلن (C₂H₄) ساخته می‌شود. تفاوت در منبع تولید این اتیلن است:

در پلی‌اتیلن معمولی: اتیلن از نفت یا گاز طبیعی به دست می‌آید
در پلی‌اتیلن بیولوژیکی: اتیلن از اتانول زیستی حاصل از تخمیر نیشکر یا ذرت تولید می‌شود

نتیجه این فرآیند، ماده‌ای است که از نظر عملکرد فنی با پلی‌اتیلن‌های سنتی مانند HDPE، LDPE و LLDPE کاملاً مشابه است.

ویژگی‌های پلی‌اتیلن بیولوژیکی

ساختار شیمیایی مشابه با پلی‌اتیلن‌های نفت‌پایه
قابل بازیافت و استفاده مجدد
کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای در مقایسه با پلی‌اتیلن فسیلی
مقاومت عالی در برابر رطوبت و مواد شیمیایی
سازگار با ماشین‌آلات و فرآیندهای تولید موجود (تزریق، اکستروژن، قالب‌گیری)

کاربردهای پلی‌اتیلن بیولوژیکی

✅ بسته‌بندی مواد غذایی (بطری، کیسه، فیلم پلاستیکی)
✅ محصولات کشاورزی (پوشش‌های مالچ، بسته‌بندی بذر)
✅ لوازم بهداشتی و آرایشی
✅ تجهیزات پزشکی یک‌بار مصرف
✅ صنایع خودروسازی (پوشش‌های سبک و انعطاف‌پذیر)

معایب پلی‌اتیلن بیولوژیکی

قیمت بالاتر به‌دلیل محدود بودن تولید و هزینه منابع زیستی
رقابت با منابع غذایی (در صورت استفاده از نیشکر یا ذرت)
در برخی موارد پایداری حرارتی کمتر از پلی‌اتیلن فسیلی
قابلیت تجزیه‌پذیری زیستی ندارد، اگرچه منشأ آن زیستی است

مزایای پلی‌اتیلن بیولوژیکی

منبع تجدیدپذیر و غیر وابسته به نفت خام
کاهش چشمگیر در تولید CO₂ در چرخه عمر محصول
عملکرد مشابه با پلی‌اتیلن‌های سنتی
تقویت برند محصولات به‌عنوان دوستدار محیط زیست
مناسب برای استفاده در سیاست‌های سبز و استانداردهای بین‌المللی زیست‌محیطی

اطلاعات بیشتر

پلی اورتان زیست پایه (BIO-PU)

بیوپلاستیک

پلی اورتان زیست‌پایه (BIO-PU) یک نوع پلیمر انعطاف‌پذیر و مقاوم است که از منابع تجدیدپذیر مانند روغن‌های گیاهی (روغن سویا، کرچک، نخل و ...) تولید می‌شود. برخلاف پلی‌اورتان‌های سنتی که بر پایه مشتقات نفتی هستند، BIO-PU با هدف کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و بهبود پایداری زیست‌محیطی توسعه یافته است. این نوع پلیمر به‌دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی متنوع، در صنایع مختلف از جمله خودروسازی، مبلمان، نساجی و پزشکی استفاده می‌شود.

ساختار

پلی اورتان زیست‌پایه از واکنش بین پلی‌ال‌های زیستی و ایزوسیانات‌ها به دست می‌آید. پلی‌ال‌های زیستی به‌طور مستقیم از منابع طبیعی مانند روغن‌های گیاهی مشتق می‌شوند. در ساختار BIO-PU، بسته به نوع مواد اولیه، می‌توان خواص فیزیکی مانند سختی، کشش، یا انعطاف‌پذیری را تنظیم کرد. ساختار آن به گونه‌ای طراحی می‌شود که عملکرد مشابه یا حتی بهتر از پلی اورتان‌های سنتی داشته باشد.

ویژگی‌ها

زیست‌تخریب‌پذیر (در برخی گریدها)
سبک وزن و مقاوم به سایش
قابلیت تنظیم سختی و انعطاف‌پذیری
مقاومت شیمیایی مناسب
عملکرد حرارتی پایدار
قابلیت بازیافت نسبی در گریدهای خاص

کاربردها

صنعت مبلمان: فوم‌های انعطاف‌پذیر برای صندلی‌ها و مبل‌ها
خودروسازی: قطعات داخلی خودرو، عایق صوتی و گرمایی
پزشکی: مواد ایمپلنت موقت، باندهای الاستیک و تجهیزات یکبار مصرف
کف‌پوش و پوشش‌های صنعتی: به دلیل مقاومت بالا به سایش
کفش و پوشاک: کفی کفش، لایه‌های داخلی مقاوم در برابر ضربه
الکترونیک: محافظ‌ها و عایق‌های انعطاف‌پذیر

مزایا

کاهش وابستگی به منابع نفتی
دوستدار محیط زیست
قابلیت تنظیم و مهندسی دقیق خواص
عملکرد مشابه یا بهتر از پلی اورتان سنتی
مناسب برای کاربردهای حساس مانند پزشکی

معایب

هزینه تولید بالاتر نسبت به پلیمرهای سنتی
حساسیت بیشتر به رطوبت در برخی گریدها
نیاز به شرایط خاص در فرآیند تولید و نگهداری
در برخی موارد زیست‌تخریب‌پذیری کامل حاصل نمی‌شود
محدودیت در تامین پایدار مواد اولیه زیستی در مقیاس صنعتی

اطلاعات بیشتر

پلی وینیل کلراید

شیمیایی, حلال های کلردار

پلی وینیل کلراید یا به اختصار PVC، یکی از پرکاربردترین پلیمرهای ترموپلاستیک در صنایع مختلف است که از پلیمریزاسیون مونومر وینیل کلراید تولید می‌شود. این ماده به دلیل مقاومت شیمیایی بالا، انعطاف‌پذیری قابل تنظیم و قیمت مناسب، در تولید محصولات متنوع از لوله‌های ساختمانی گرفته تا تجهیزات پزشکی کاربرد گسترده‌ای دارد.

ساختار شیمیایی پلی وینیل کلراید

ساختار شیمیایی پلی وینیل کلراید شامل زنجیره‌های طولانی از واحدهای وینیل کلراید $C_2H_3Cl)_n$ است. اتم کلر در ساختار این پلیمر باعث افزایش مقاومت شیمیایی و کاهش اشتعال‌پذیری آن می‌شود. این ترکیب می‌تواند به‌صورت سخت (Rigid PVC) یا نرم (Flexible PVC) تولید شود که هرکدام کاربردهای خاص خود را دارند.

ویژگی‌های پلی وینیل کلراید

فرمول شیمیایی: $C_2H_3Cl)_n$
چگالی: حدود 1.35 تا 1.45 g/cm³
نقطه ذوب: حدود 75 تا 105 درجه سانتی‌گراد (بسته به افزودنی‌ها)
حلالیت: نامحلول در آب، محلول در برخی حلال‌های آلی
مقاومت شیمیایی: مقاوم در برابر اسیدها، بازها و بسیاری از حلال‌ها
رنگ: معمولاً سفید یا بی‌رنگ (قابل رنگ‌آمیزی)

کاربردهای پلی وینیل کلراید

پلی وینیل کلراید به دلیل خواص منحصر به فردش در صنایع مختلف به کار می‌رود، از جمله:

ساختمان‌سازی: لوله‌ها، پروفیل‌های در و پنجره، کف‌پوش‌ها
صنایع برق: عایق‌سازی کابل‌ها و سیم‌ها
بسته‌بندی: فیلم‌های محافظ و ورق‌های بسته‌بندی
پزشکی: کیسه‌های خون، شیلنگ‌های پزشکی
خودروسازی: قطعات داخلی خودرو، روکش‌ها

معایب پلی وینیل کلراید

حساسیت به نور UV و کاهش کیفیت در معرض طولانی‌مدت نور خورشید
آزادسازی گازهای سمی در صورت سوختن (مانند هیدروژن کلرید)
نیاز به افزودنی‌ها برای بهبود خواص مکانیکی و حرارتی

مزایای پلی وینیل کلراید

قیمت اقتصادی نسبت به بسیاری از پلیمرها
مقاومت شیمیایی بالا در برابر بسیاری از مواد خورنده
قابلیت تولید در حالت سخت یا انعطاف‌پذیر
قابلیت بازیافت در بسیاری از موارد
مقاومت در برابر رطوبت و پوسیدگی

ایمنی و نگهداری پلی وینیل کلراید

شرایط نگهداری: در محیط خشک، خنک و دور از نور مستقیم خورشید
ایمنی: در حین پردازش باید از تهویه مناسب استفاده شود تا از استنشاق بخارات و ذرات جلوگیری گردد.
حمل‌ونقل: در کیسه‌ها یا بسته‌بندی‌های مقاوم و استاندارد انجام شود.

اطلاعات بیشتر

تثبیت کننده های عمرمحصول

افزودنی ها

تثبیت‌کننده‌ها ترکیبات شیمیایی هستند که به پلیمرها افزوده می‌شوند تا از تخریب آن‌ها در برابر عوامل محیطی مانند گرما، نور، اکسیژن و رطوبت جلوگیری کنند. این افزودنی‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

تثبیت‌کننده‌های حرارتی: مانند استئارات‌های فلزی (کلسیم، روی) که از تخریب پلیمر در دماهای بالا جلوگیری می‌کنند.
تثبیت‌کننده‌های نوری (UV): مانند بنزوفنون‌ها و HALS که از تخریب ناشی از نور فرابنفش جلوگیری می‌کنند.

این ترکیبات با جذب یا خنثی‌سازی عوامل مخرب، ساختار مولکولی پلیمر را پایدار نگه می‌دارند.

ویژگی‌های تثبیت‌کننده‌ها

افزایش مقاومت حرارتی: جلوگیری از تخریب پلیمر در دماهای بالا.
مقاومت در برابر نور UV: حفظ رنگ و خواص مکانیکی در معرض نور خورشید.
کاهش اکسیداسیون: جلوگیری از زرد شدن و شکنندگی پلیمرها.
افزایش طول عمر محصول: حفظ خواص فیزیکی و شیمیایی در طول زمان.

کاربردهای تثبیت‌کننده‌ها

صنایع بسته‌بندی: افزایش دوام فیلم‌های پلاستیکی در برابر نور و حرارت.
صنایع خودروسازی: حفظ خواص قطعات پلاستیکی در دماهای بالا و نور مستقیم.
محصولات ساختمانی: مانند لوله‌های PVC و پنجره‌ها که در معرض نور و حرارت هستند.
لوازم خانگی: افزایش عمر قطعات پلاستیکی در دستگاه‌های برقی.

✅ مزایای استفاده از تثبیت‌کننده‌ها

افزایش دوام و پایداری محصولات پلاستیکی.
کاهش هزینه‌های نگهداری و تعویض قطعات.
حفظ ظاهر و رنگ محصولات در طول زمان.
افزایش مقاومت در برابر شرایط محیطی سخت.

❌ معایب و محدودیت‌ها

هزینه‌های اضافی: افزودن تثبیت‌کننده‌ها ممکن است هزینه تولید را افزایش دهد.
تأثیر بر بازیافت: برخی تثبیت‌کننده‌ها ممکن است فرآیند بازیافت را پیچیده‌تر کنند.
محدودیت‌های زیست‌محیطی: برخی ترکیبات ممکن است تأثیرات منفی بر محیط‌زیست داشته باشند.

اطلاعات بیشتر

تری کلرواتیلن

شیمیایی, حلال های کلردار

تری کلرواتیلن (Trichloroethylene) یک ترکیب شیمیایی آلی هالوژنه با فرمول مولکولی C₂HCl₃ است که به‌صورت مایع بی‌رنگ، فرّار و با بوی شیرین–کلروفرمی شناخته می‌شود. این ماده از کلرزنی استیلن یا اتیلن به دست می‌آید و به‌عنوان حلال صنعتی قوی، پاک‌کننده چربی‌های فلزی و ماده اولیه در تولید برخی ترکیبات شیمیایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به دلیل قدرت حلالیت بالا، پایداری شیمیایی و تبخیر سریع، تری کلرواتیلن در صنایع فلزکاری، خودروسازی، نساجی و تولید مواد شیمیایی اهمیت ویژه‌ای دارد.

ساختار شیمیایی تری کلرواتیلن

فرمول مولکولی: C₂HCl₃
جرم مولی: 131.39 گرم بر مول
فرمول ساختاری: ClCH=CCl₂
نوع ترکیب: هیدروکربن هالوژنه غیراشباع
شکل و ظاهر: مایع شفاف و بی‌رنگ با بوی خاص

ساختار تری کلرواتیلن شامل یک پیوند دوگانه بین دو اتم کربن و سه اتم کلر متصل به آن‌ها است که به آن ویژگی‌های حلالیت بالا در ترکیبات آلی و پایداری شیمیایی می‌بخشد.

ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی تری کلرواتیلن

حالت فیزیکی: مایع
رنگ: بی‌رنگ
بو: شیرین و شبیه کلروفرم
نقطه جوش: حدود 87°C
نقطه ذوب: حدود -86°C
چگالی (در 20°C): حدود 1.46 گرم بر سانتی‌متر مکعب
حلالیت در آب: کم (1 گرم در لیتر)، ولی در اغلب حلال‌های آلی مانند اتانول، اتر و کلروفرم محلول است
قابلیت اشتعال: غیرقابل اشتعال، اما بخارات آن با حرارت تجزیه می‌شوند و گازهای سمی تولید می‌کنند
پایداری: پایدار در شرایط عادی، اما در حضور رطوبت و فلزات قلیایی ممکن است تجزیه شود

کاربردهای تری کلرواتیلن

صنایع فلزکاری: به‌عنوان حلال قوی برای چربی‌زدایی قطعات فلزی قبل از آبکاری یا رنگ‌کاری.
صنعت خودروسازی: پاک‌کردن قطعات موتور، گیربکس و اجزای مکانیکی.
صنایع نساجی: به‌عنوان حلال در فرایند تمیزکاری و آماده‌سازی الیاف.
تولید ترکیبات شیمیایی: ماده اولیه در ساخت هیدروفلوروکربن‌ها (HFCs) و سایر مواد هالوژنه.
صنایع رنگ و رزین: حل کردن رزین‌ها و پاک‌کردن ابزارها و تجهیزات.
کاربردهای ویژه آزمایشگاهی: در استخراج و تمیزکاری نمونه‌ها.

معایب تری کلرواتیلن

اثرات سمی بر سیستم عصبی و کبد در تماس یا استنشاق طولانی‌مدت.
اثرات احتمالی سرطان‌زایی در مواجهه‌های مزمن.
تجزیه حرارتی و تولید گازهای سمی (فسژن، کلرید هیدروژن).
محدودیت‌های استفاده در صنایع غذایی و دارویی به دلیل الزامات ایمنی.
نیاز به مدیریت دقیق در دفع پسماند و بخارات.

مزایای تری کلرواتیلن

قدرت حلالیت بسیار بالا برای روغن‌ها، گریس‌ها و بسیاری از ترکیبات آلی.
پایداری شیمیایی در شرایط معمول انبارداری.
غیرقابل اشتعال بودن که خطر آتش‌سوزی را کاهش می‌دهد.
تبخیر سریع و عدم باقی‌ماندن اثرات روغنی روی سطح.
قابلیت استفاده مجدد پس از تقطیر و بازیافت.

ایمنی و نگهداری تری کلرواتیلن

تجهیزات ایمنی: استفاده از دستکش مقاوم شیمیایی، عینک ایمنی و ماسک فیلتر دار برای جلوگیری از استنشاق بخارات.
تهویه مناسب: کار در محیط‌های دارای سیستم تهویه قوی به‌منظور کاهش غلظت بخارات در هوا.
انبارداری: نگهداری در ظروف فلزی یا شیشه‌ای دربسته و مقاوم به خوردگی، در مکان خشک، خنک و دور از نور مستقیم خورشید.
حمل‌ونقل: رعایت مقررات بین‌المللی حمل مواد شیمیایی خطرناک (UN 1710).
واکنش‌پذیری: دور نگه‌داشتن از مواد اکسیدکننده قوی و فلزات قلیایی.
مدیریت پسماند: بازیافت از طریق تقطیر یا دفع طبق دستورالعمل‌های زیست‌محیطی.

اطلاعات بیشتر

سازگارکننده‌های مالئیکه پایه POE

کامپاند و مستربچ, سازگار کننده مالئیکه, پلیمری

الاستومر پلی‌الفینی گرافت‌شده با انیدرید مالئیک (Maleic Anhydride Grafted Polyolefin Elastomer یا MAH-g-POE) یک پلیمر اصلاح‌شده است که در آن گروه‌های عملکردی انیدرید مالئیک (MAH) به‌صورت شیمیایی روی زنجیره‌ی اصلی الاستومر پلی‌الفینی (POE) گرافت می‌شوند. این اصلاح ساختاری باعث افزایش سازگاری با مواد قطبی و بهبود چسبندگی در ترکیب‌های پلیمری و کامپوزیت‌ها می‌شود.